γίνεται πραγματικά να μην ξέρεις ποτέ τι θέλεις?
να είναι κάθε απόφαση σου, βασισμένη στο μεταίχμιο των επιθυμίων σου και σε αυτό που στο περίπου σίγουρα θα επέλεγες να κάνεις..
είναι άραγε το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεις ώρες-ώρες τον εαυτό σου,που σου προκαλεί αυτη την σύγχηση ή νιώθεις πραγματικά καλύτερα να ξαπλώνεις τον εαυτό σου στο ανάμεσα στις αμφιβολίες ;
οι απορίες τελικά προάγουν μια συζήτηση ή δημιουργούν μέσα σε αυτη τους την προσπάθεια το αντίθετο; επιδεικνύω την άγνοια μου προσπαθώντας να ξεγλιστρήσω απο τα νύχια της ευθύνης..;
ποσά λάθη ακόμα για να βρούμε εστω και ένα σωστό στο δρόμο μας;και αν το βρούμε θα το αναγνωρίσουμε;θα μπορέσουμε να το αναγνώσουμε ξέχωρα απο τις βασικές του δομές;
ξεχύθηκαν οι απορίες και απαιτούνε μια απάντηση..αβυσσαλέα κατακτούν το κεφαλί μου...
απορίες μου,γλυκιές μου δικαιολογίες.
πως να ζητήσεις συγνώμη για αυτο που δεν καταφέρες να κάνεις...που φαίνεται σαν να μην προσπάθησες να το αποφύγεις...βαδίζω και παραμιλώ.παραμιλώ και βρίζω.
την ανημποριά που οδεύει στη διεκδίκηση του ρόλου της σε αυτή τη κοινωνία ποιοε θα τη τιθασεύσει;να κάνουμε τα μικρά δικά μας και να αφήσουμε τις σκιές τους πίσω..δε φοβάμαι στα μικρά..δεν αναγνωρίζω τα μεγάλα.οτι σκέφτομαι αποκτά σημασία μεσα απο το τρόπο που το σκέφτομαι.
έτσι ορίζω οτι γνωρίζω και ότι δεν θα γνωρίσω ποτέ.
ακόμη με κοιτάς με την ίδια έκφραση γεμάτη απορία...δεν σου χαρίζω ούτε μια δικαολόγια για να κοιμηθείς απόψε..τίποτα δεν έχει..τίποτα δεν έμεινε.
οι στάχτες ήρθαν να μας θυμίσουν αυτό που ποτε δεν αποτράπει.
αυτό που θα μπορούσε να γίνει και αυτό που τελικά έγινε.μη με κοιτάς με απορία στο είπα.....
η στάχτη μυρίζει αίμα.την ποτίζουν τα καθάρματα..
και εσύ και εγώ...να αναλύουμε και διατυμπανίζουμε την ολοκληρωτική αναπηρία μας έστω και για ένα βήμα,μια κραύγη..ένα κάτι γεμάτο ουσία απο αυτό που είναι...
σε φοβάμαι.λυσσομανάει αέρας και εσύ έσκυψες να τον αποφύγεις...γυρνά όμως πίσω..παντα θα γυρνά πίσω και θα σε ψάχνει...
είδες που τελικά δεν έμαθες τι σημαινει να είσαι πραγματικά μικρός.
δεν σου δίνω ρόδες να κυλάς...κάθισμα για να γερνάς...
δεν βλέπω τίποτα μικρό πάνω σου....
νομίζω είσαι έτοιμος να σηκωθείς.
Σήκω.