Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Τι νέα ψιψίνα;



Σήμερα η τηλεόραση πρόεβλεψε ανέμους ασθενείς,
Έκανες αυτοσυντήρηση;
Έβαψα τη βεράντα μ’ αυτό που μετατρέπεται
σε λαδομπογιά από αίμα σε λαδομπογιά σπασμένη φλέβα
προς το στερέωμα μαρκαδόρος δορυφόρος
ανυπότακτος στην επιτήρηση, μάρτυρας ειλικρινής,
Τι νέα ψιψίνα;

Του συστήματος η συστολή και η διαστολή
συχνά μας έχει εγκαταλείψει
σ’ ένα σταθμό με μια βαλίτσα
που όμως μέσα της υπάρχει
η κόκκινη καρφίτσα
που σύντομα θα σπάσει
του σύμπαντος την πλαστική στολή.

Σήμερα η τηλεόραση, έδειξε νοήμονες ανθρώπους
που συντηρούν στην Ελβετία, lνδούς φιλσσόφους
κρυφή η αιτία, λίγο πριν κοιμηθούν
μήπως τον άλλο μήνα, αύριο πουν
'από αύριο ορίζω τη ζωή μου `
κι έτσι τους φεύγει η αϋπνία και το χρήμα
Τι νέα ψιψίνα;

Του συστήματος η συστολή και η διαστολή
συχνά μας έχει εγκαταλείψει
σ’ ένα σταθμό με μια βαλίτσα
που όμως μέσα της υπάρχει
η κόκκινη καρφίτσα
που σύντομα θα σπάσει
του σύμπαντος την πλαστική στολή.

Σήμερα είδα την περιmερού να κλαίει τους λαθρεπιβάτες
γιατί τους ρίξανε στους καρχαρίες
Πέρυσι το καλοκαίρι, την είχα δει πάλι να κλαίει
εγχειρίζανε τον άντρα της και δεν ήξερε τι θα του βρουν
Τι νέα ψιψίνα;

Του συστήματος η συστολή και η διαστολή
συχνά μας έχει εγκαταλείψει
σ’ ένα σταθμό με μια βαλίτσα
που όμως μέσα της υπάρχει
η κόκκινη καρφίτσα
που σύντομα θα σπάσει
του σύμπαντος την πλαστική στολή.
            το χάος

 το εγκεφαλικό χάος (κυρίως)
   

       είναι αδελφός μας! 
 

μια ιστόρια.

Διακοπή ρεύματος
Πόσο καιρό παρακαλούσα να κοπεί το ρεύμα.
Να κάνει μια διακοπή .
να δω την οθόνη του υπολογιστή να κάνει τσουφφ- να σβήνει!

Να σωπάσουν όλα...να ακούσω τα σιωπήλα "ουφ", τις ανάσες ανακούφισης..
Να μην βλέπω τα βλέμματα αφεντικών,συναδέλφων - να μην βλέπω ούτε τη μύτη μου.
Να μην χρειάζεται να γράψω - να απαντήσω στο τηλέφωνο.
Να μη βλέπω να πάω στη τουαλέτα.
Να μην έχει καθόλου φως - πΊσσα σκοΤΆΔΙ.
νΑ ισσοροπήσω το έσω μου με το έξω μου.
να μην μπορώ να διακρίνω τις γωνίες του γραφείου μου.
Να γίνει το σκοτάδι παράθυρο στη φαντασία μου.
Να νομιζω οτι ειμαι κάπου αλλού - κάπου όμορφα - οτι κάνω διακοπές - οτι είμαι χαρούμενη.

(τζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ)(τζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ    )
τΑ  φώτα ξανάπιασαν δουλειά.
Ολα όπως πριν - τίποτα δεν προδίδει ότι μόλις πριν λίγο δεν υπήρχε ίχνος φωτός.
Ολοι στις θέσεις μας - τα γρανάζια μιας μηχανής που μόλις ξεκίνησε.
Τα τηλέφωνα ουρλιάζουν σαν τρελά.
Τα αφεντικά πήραν μορφή.
Το σακάκι με πνίγει.
Κοιταζώ το γραφείο - μου προκαλεί εμετό.

Βιασμός είναι η καθημερινότητα, η επανάληψη, η φωταψία, η φωνασκία.
Βιασμός είναι να είσαι κάθε μέρα κάπου που δεν θες να είσαι.     


(τέρμα το 8ωρο - τέρμα η κάρτα  - δεν θα πεθάνουμε και για τα προς το ζειν - και αν είναι δύσκολος φέτος ο χειμώνας τότε θα βάλουμε και οι δυο μας τα μαγικά μας τα μπλουτζήν και θα γίνουμε αόρατοι- αχ θα γίνουμε αόρατοι και ελεύθεροι χωρίς αναστολήηηηηη-)