επικοινωνιακά λάθη

οι σχέσεις,παντώς είδους, είναι δύσκολες.ας θεωρήσουμε οτι αυτή είναι μια κοινώς παραδεκτή αλήθεια.οτι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει!γιατι όντως συμβαίνει. η κλίμακα αρχίζει απο τη γαμημένη πρωταρχική σχέση μας με τον εαυτό μας. αυτην την αιώνια πάλη που διεξάγεται καθημερινά ανάμεσα σε σένα και τον εαυτό σου. ότι αυτός ο κύριος,θέλωντας και μη είναι πάντα δίπλα σου..ξυπνάει,όταν ξυπνάς..κοιμάται,όταν κοιμάσαι και πολλές φορές ενω εσυ νυστάζεις αυτός σε αναγκάζει να σκέφτεσαι πράγματα, άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα..τα οποία όπως και να χει δεν σ αφήνουν να κοιμηθείς.
εντάξει κατανοώ,οτι εγω(και ο κάθε εγώ) και αυτός(ο εαυτός μας) είμαστε αναγκαστικά ένα..και όσο και να προσπαθώ να χαράζω διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα μας,ακόμη και αν στη διαδικασία να μας διαχωρίσω καταντήσω να τρελαθώ,το αποτέλεσμα θα ναι το ίδιο...το ένα,το μαζί,το ΕΓΩ,ΠΟΥ απαρτίζει ο κάθε άνθρωπος και ο εαυτός του.
αν αυτή η σχέση μας φαίνεται και είναι τόσο δύσκολη,σκέψου η συναναστροφή η καθημερινή, με τα χιλιάδες άλλα διαφορετικά εγώ....είναι η κλασσική έκφραση ο Κόσμος και εμείς(εσύ,εγώ και ο άλλος..)
ποιός δεν έχει σκεφτεί έστω και για μία φορά στη ζωή του,ότι είναι αυτός..μόνος,αντιμέτωπος με όλο το κόσμο;...είναι απο αυτές τις στιγμές που όλοι μοιάζουμε ανυπεράσπιστα μόνοι...και μάλλον αρκετές φορές είμαστε..
δεν μπορούμε να υπάρξουμε μόνοι.δεν θέλουμε να είμαστε μόνοι.το "μόνοι" είναι κάτι έξω απο μας..ΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ,ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ.απ την αλλη δεν έχω βρει τρόπο να συνυπάρχω αρμονικά πρώτα με μένα και ύστερα με τα άλλα εγώ δίπλα μου...τα εγώ που έχω επιλέξει εγώ να είναι δίπλα μου..
δύσκολα μου φαίνονται όλα.δυσκολα.
και έπειτα είναι όλα τα άλλα εγώ,τα οποία δεν έχεις επιλέξει,τα οποία πρέπει να συναναστραφείς,απο τα οποία ίσως και να εξαρτάσαι χωρίς να θέλεις...π.χ. συγγενείς,γνωστούς,άγνωστους, δημόσιους υπαλλήλους,περαστικούς και άλλα διάφορα εγώ που κατα καιρούς,κατα στιγμές εμφανίζονται και μπερδεύονται με το δικό σου εγώ...

όλοι έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν,ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΩ.
να βγει κάτι απο το στόμα μου και να φτάσει μέχρι το αυτί του άλλου και ύστερα να εισχωρήσει στον εγκέφαλο του και όταν με κοιτάξει να έχει καταλάβει τι είπα,ότι εγω το είπα ή τουλάχιστον αν δεν έχει καταφέρει τα παραπάνω να έχει,έστω,ακούσει..να έχει πάρει είδηση ότι κάποιος δίπλα του προσπάθησε να επικοινωνήσει με το εγώ του..
εμεις δυσκολέυουμε την επικοινωνία μας με τα αλλα εγώ?και αν ναι,πόσο συνειδητα το κάνουμε?
Αδυνατώ να πιστέψω ότι συνειδητά δυσκολεύουμε την επικοινωνιακή επαφή μας και όμως ανασκαλεύοντας το μυαλό μου...ανακαλώ εικόνες του εγώ μου..πλήρη παραδομένο στην ευχαρίστηση της μη-επικοινωνίας.
παρακολουθώ τόση ώρα την αποθέωση της ελληνικής μη επικοινωνίας..την ευχαρίστηση με την οποία τα τηλεοπτικα πάνελ αντιμετωπίζουν τα λόγια χωρίς νόημα που βγαίνουν απο τα στόματα των ανθρωπων που χάνουν τα σπίτια ΤΟΥΣ στη φωτιά,βλέπουν την φωτιά να γλείφει με μανία ότι όλο το καλοκαίρι προσπάθησαν να της στερήσουν...
η φωτιά είναι ο μόνος ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ.Η φωτιά γλεντάει την αναπηρία του ελληνικού κράτους για οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας,συντονισμού και οργάνωσης...Η φωτιά δυναμώνει καθώς οι κραυγές συνεχίζουν να αυξάνονται και να γυρεύουν το κράτος...."που είναι η πυροσβεστική;", "που είναι τα αεροπλάνα";, "που είναι το κράτος;"...
η φωτιά καίει,γελώντας με το Υπερ-εγώ του ελληνικού κράτους που δεν κατάφερε για άλλη μια φορά να επικοινωνήσει με τα υποκείμενα του...
για άλλη μια φορά,οι συζητήσεις θα γίνουν πάνω απο τις στάχτες.