Μια σύντομη κακοκαιρία στη μέση ενός μόνιμα αίθριου καιρού.

Γιατί δεν έκανε λίγο ακόμη κρύο;
Γιατί το χιόνι έφυγε τόσο γρήγορα;Γιατί στις καρδιές μας πια δεν κάνει ούτε κρύο,ούτε ζέστη..γιατί δεν νιώθουμε τίποτα..γιατί πάνε όλα σκατά;
γιατί μ'αγαπάς;γιατί σ' αγαπώ;
γιατί δυσκολεύομαι να σκεφτώ μια κατάφαση..μία ευθεία ερώτηση..(να μην αναφερθώ στο να δώσω μία απάντηση)
γιατί δεν ακούμε πια ωραία ανέκδοτα;

ποιός μας έχει κολλήσει αυτό το ηλίθιο μειδίαμα στα χείλη..και δεν μπορούμε ούτε να κλάψουμε,ούτε να γελάσουμε..ούτε τίποτα να κάνουμε.
γιατί μετά απο ένα ωραίο μεθύσι,ξυπνάς με πονοκέφαλο και εύχεσαι να μην είχες πιει..(;)
γιατί η μία μέρα που διαδέχεται την αλλη δεν φαίνεται να έχει ουσιαστική διαφορά με την προηγούμενη και καμία έκπληξη για την επόμενη....
γιατί η επόχη αυτή έχει εξομοιώσει το συναίσθημα της ανεργίας και της δουλ(εί)άς...σε καμία απο τις δύο περιπτώσεις δεν πλήρωνεσαι..

(ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ,Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥΣ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ) ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

να μην δουλεύουμε,να μην χαιρόμαστε,να μην κλαίμε να μην πληγωνόμαστε να μην σκεφτόμαστε να μην βλέπουμε να μην μυρίζουμε να μην γλειφόμαστε να μην να μην να μην.....ε και τι σκατά απέμεινε να κάνουμε;;;;;;
(ώρα 12.17, μέρα Κυριακή και εγώ και λίγοι ακόμη είμαστε ακόμη στη δουλειά....)
 δεν έχει φινάλε....δεν εχει αρχή......
δεν έχει τίποτα και συμφέρει...
μην μιλάς...μπορεί να σ' ακούσουν....