ERROR ERROR

..Έκλεισε απαλά τη πόρτα του ασανσέρ..ήξερε οτι εκείνο το χαμόγελο που της χάρισε, λίγο πριν κλείσει η πόρτα,δεν ήταν αληθινά δικό του.
Ήταν απο εκείνα τα χαμόγελα που δανείζεσαι για λίγο,τα φοράς,τα προσφέρεις, και ύστερα επιστρέφεις σε σένα και στις σκέψεις σου.
Η πόρτα έκλεισε..το ασανσέρ κινήθηκε προς τα κάτω.Και οι δυο απαλλάχτηκαν απο τα χαμόγελα τους και χάθηκαν στις σκέψεις του..
"Με πίστεψε;"..σκέφτονται.

Επικοινωνώ- Δεν επικοινωνώ.

Δίνω-Δεν δίνω.

Πόσα δίνω;- Πόσα παίρνω;

Θα πάρω;-Να δώσω;

--Στο μέτρημα χάνουμε την επικοινωνία ή στις πράξεις;--

Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε,προσπαθούμε..Μα,πάντα..πάντα..κάτι δεν φτάνει ή δεν μεταφράζεται σωστά.Ποιά είναι τα σωστά φίλτρα;Ποιές είναι οι σωστές λέξεις;
Είναι η ζωή μας ένα τηλεπαιχνίδι!Πρέπει να σκεφτόμαστε τι θα πούμε,να είμαστε γρήγοροι και συγκεκριμένοι..αλλιώς εκείνο το μεγάλο.."ΜΠΙππππ" καιροφυλαχτεί να χτυπήσει και αυτόματα να μας υπενθυμίσει ότι για άλλη μια φορά,Χάσαμε.
Ωραία,θα μου πείτε χιλιοειπωμένο το ζήτημα.Κανείς δεν επικοινωνεί με κανέναν και εκεί που νομίζεις οτι έχεις βρεί την χρυσή επάφη..σου μένει μια βρωμερή αδιέξοδη σκατούλα στα χέρια σου.

Εντάξει.Το ξέρουμε για όλα φταίει ο μικρόκοσμος μας..εκεί που έχουμε κρυφτεί όλοι..εκεί που όλοι φτιάξαμε το όχυρο μας και κάτσαμε περιμένοντας κάποιον (Γ)κοντό να μας σώσει να επικοινωνήσει μαζί μας...Αμ,δε.."τι που δεν έρχεται περιμένουμε καρδιά μου;"
Θα σας πω..την κάθαρση περιμένουμε.Κάποιον να σβήσει τα ενοχικά μας,τις ανασφαλείες μας,τις μικροπρέπειες,τις κακεντρεχείς σκέψεις μας..τα φιλόδοξα και ανέφικτα όνειρα μας..να μας πεί "καλήμερα"..και να μην ψάχνουμε το κρυφό νόημα πίσω απο τη χροιά της φωνής του.Μια "καλημέρα", να' ναι απλά καλή σαν μέρα.

Ξεβρακώσου!..μπροστά στο καθρέφτη και κοίτα το γυμνό αυτό πλάσμα..
το αναγνώρίζεις;είναι αυτό που πλάθεις στο κεφάλι σου κατα τη διαρκέια της μέρας;ή απλά είναι αυτό που είναι;

...φλυαρώ ακατάπαυστα..ίσως γιατί ψάχνω να βρώ και γω κάποιες πιθανές απαντήσεις..
.....αν δεν επικοινωνήσουμε με το σώμα μας...θα φιμώσουμε το στόμα μας.
αν δεν δούμε εμάς σε εμάς..πως θα μας δεί ο άλλος;(ή μήπως περιμένουμε να δεί ο άλλος αυτός που εμείς,αρνούμαστε να δούμε;)

Κανείς δεν επικοινωνεί με κανέναν.Γιατί όλοι κρύβονται απο τον εαυτό τους.
Και είναι μεγάλο αυτό το δάχτυλο..μας χωράει όλους...