όπως λένε ο Γάκης και η Φιόνα ,
"Λέγε, λέγε τους άλλους τους γελάς..τον εαυτό σου όμως ποτέ!"....
ξυπνήσανε τα λόγια μας και έρχονται να μας κατασπαράξουν..
γυρεύουν να εισπράξουν αυτά που διαμηνύεις..
καλή είσαι και του λόγου σου..
όλο λόγια και λόγια...
κουράστηκα να μιλάω - να ανταλλάσσω λόγια..
κουράστηκα να ακούω
έχω ανάγκη από μία αγκαλιά
όχι από αυτές τις "φρι χαγκς" που κάνουν κάτι παιδάκια στο σύνταγμα και νομίζουν ότι έχουν βρει το νόημα της ζωής και της αγάπης
μια αγκαλιά που να μην περιέχει λόγια - που να μην έχει ανάγκη τα λόγια - που να μην περιμένει απόκριση - μια αγκαλιά που να αντέχει τη σιωπή - που μπορεί να τη χωρέσει..
κουράστηκα να με ακούω να μιλάω - εσύ δε κουράστηκες να με ακούς;
και γω που τώρα εξακολουθώ να μιλώ - τι νομίζω ότι κάνω;
έχετε παρατηρήσει πότε ιδρώνουν τα χέρια σας;
πότε νιώθετε να στεγνώνει το σάλιο σας;
πότε ακούτε τη καρδιά σας;
έχετε ακούσει τη καρδιά σας να χτυπά δυνατά πάνω στο στρώμα;
γιατί δε μιλάμε όταν θέλουμε να μιλήσουμε;
και μιλάμε πάντα όταν δεν υπάρχει λόγος να ακουστούμε;
όπως βλέπετε καμία κατάφαση / μόνο το γιατί να σου τρώει το σάλιο ακόμη και από τις άκρες των χειλιών σου...
πονάει να αγωνιάς..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου