ενα γράμμα(προς τους φίλους μου).
Είναι μία απο αυτές τις μέρες του μήνα...που ξυπνάς με ένα κόμπο στο στομάχι και με μία αρνητική διάθεση που όσο και να την πολεμάς με τη λογική και την αισιοδοξία που σου χει απομείνει,εκείνη τείνει να αυξάνεται και να σε κυριεύει...
Κάπου εκεί μαζεύονται και όλες οι αρνητικές και ματαιόδοξες σκέψεις...και στήνουν πάρτυ παλεύοντας με το μικρό σου το μυαλό..
Είναι απο εκείνες τις μέρες που δεν βλέπω την εξέργεση να έρχεται,που αναρωτιέσαι ποσο μικρός και αδύναμος είσαι μπροστα σε αυτά τα καθάρματα που σε κυβερνούν..που αθώοι άνθρωποι είναι στη φυλακή επειδη απλά χρωστούσαν λεφτά..και όλοι αυτοί οι βάνδαλοι αισχροί πολιτικοί..τριγυρνάνε δίπλα μας και σκοτώνουν την νοημοσύνη μας..σκότωνουν το διπλάνο μας..και μάλιστα επιχειρηματολογούν για αυτο..
Είναι μία απο εκείνες τις μέρες που οι μπάτσοι που στέκονται δίπλα στο σπίτι μου,μου φαίνονται αφόρητοι με τρομοκρατούν..με κάνουν να αηδιάζω..
Είναι μία απο εκείνες τις μέρες που η κωλεισυργία στην πληρωμή μου με εξοργίζει...που η εκμετάλλευση που δέχομαι αβίαστα για κάποια σκατένια 30αρα μου φαίνεται αφόρητη...αναίτια...είναι εκεί που ψάχνω κάπου να γύρω το κεφάλι..κάποιον να μου πεί ότι όλα θα πάνε καλά..και όμως ανοίγω τα μάτια και βλέπω το Δ.Ν.Τ να μου κλείνει το μάτι με στυλ..και να μου χαμογελά...(ανατριχιάζω!)
Μικρέ ανόητε Ελλήνα.....μικρέ μεγάλε πανηλίθιε Ελληνα.....σκάβεις σκάβεις...δουλεύοντας το τάφο που σε λίγο θα μας χώσουν όλους....δουλεύεις και δουλεύεις και φτιάχνεις τα πανιά,που αύριο που θα θυμηθείς να φωνάξεις,θα τα χρησιμοποιήσουν για να σου βουλώσουν το στόμα....
Κάπου εκεί ανάμεσα....κάπου εκεί ανάμεσα απο τις μαύρες σκέψεις...σκέφτομαι εσάς και είμαι τόσο χαρούμενη που κάπου έξω στο κόσμο διάφορα ζευγάρια ματιών κάθονται και ασχολούνται με τη δική μου γεμάτη αρνητική ενέργεια μέρα....για κάτι τέτοιο μικρό και όμως τόσο σημαντικό χαίρομαι που υπάρχετε και χαίρομαι που μπορώ και σας αγαπώ και με αγαπάτε....
να μην εγκαταλείψουμε την πίστη μας στον άνθρωπο..
-ένα ευχαριστώ στη κυρία που σήμερα χωρίς καν να της το ζητήσω άνοιξε τη τσάντα της και μου έδωσε το εισιτήριο της..για αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν ξεχάσει να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι...μα θέλει τόση προσπάθεια τελικά..?
........και ενα μεγάλο μπράβο σε αυτούς που τελικά τα καταφέρνουν.....
